کد مطلب:134067 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126
کشتار، غارتگری، تجاوز
حادثه خونین و جانسوز كربلا هنوز به پایان نرسیده بود كه فرزند معاویه دست به عمل ننگین دیگر زد و دامن انسانیت را لكه دار ساخت، یزید در اواخر دومین سال حكومت خویش فاجعه ی غارتگری و كشتار و تجاوز مدینه را بوجود آورد و با انجام آن شقاوت و ناپاكی خود را به كمال رساند! این واقعه ی شرمگین كه بنام داستان «حره» معروف است در تاریخ صفحات خونینی را بخود اختصاص داده است.
یزید بن معاویه در ماههای اول حكومتش دست خود را بخون پاك مرد فضیلت حضرت حسین علیه السلام آغشته ساخت و با انجام این جنایت
عظیم و بی سابقه تنها مانعی را كه در راه اجرای خواسته های شیطانی و هواهای نفسانی وی وجود داشت از میان برداشت نوه ی بوسفیان با پایان دادن این كار رعب و وحشت سختی در دلهای همه ایجاد كرد، عمال و فرمانداران وی با استفاده از این قدرت و مرعوب بودن اجتماع حداكثر ستم و بیدادگری را نسبت به طبقات ملت روا داشتند و طبیعی است در حكومتی كه زمامدار كل همواره به عیش و عشرت سرگرم باشد و خود بی پرده بدترین و رعب انگیزترین ستمها و بیدادگریها را انجام دهد در چنان شرائط ناله های ستمدیدگان و دادخواهی طبقات محروم و مظلوم كه از ستم و ظلم عمال و فرمانداران آن حكومت از دل برمی كشند قطعاً به جائی نخواهد رسید.
گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ی من
آنچه البته بجائی نرسد فریاد است
اما بالاخره تحمل ستم هم حدی دارد و طاقت انسانها محدود است
این بیدادگریها و تجاوزات اولین عكس العمل شدید خود را در مدینه نشان داد. مردم مدینه كه خودسریها و قانون شكنیهای حكومت یزید و به خصوص شهادت سرور و سالار آنان حضرت حسین بن علی علیهماالسلام سخت آنها را به ستوه آورده بود شمشیرها را از نیام برآوردند و قیام مسلحانه و مردانه ی خویش را آغاز كردند این نهضت و جنبش عمومی كه به وسیله ی عبداللَّه بن حنظله و شخصیتهای بزرگ دیگر رهبری می شد
توانست در ابتدای كار بر فرماندار مدینه و نیروی نظامی وی مسلط گردد و كنترل شهر را در دست گیرد اما با تأسف به زودی با ورود ارتشیان غارتگر یزید آن شورش پایان یافت و مردم مدینه دچار بدترین مصیبت و بلا گردیدند.
ارتشیان شام كه به فرماندهی یك عنصر پلید و ننگین به نام مسلم بن عقبه برای سركوبی مردم شریف مدینه آمده بود در آن نخستین پایتخت حكومت اسلامی و مهبط وحی بدترین و شرمگین ترین جنایات و تجاوزات را مرتكب شدند، جنایاتی كه حتی در تاریخ زندگی خونخواران و آدمكشان و اقوام وحشی و جنگلی كمتر سابقه دارد، مسعودی می نویسد:
«یزید لشكری از اهل شام به فرماندهی مسلم بن عقبه به سوی مدینه فرستاد، مسلم بن عقبه پس از فتح و پیروزی مردم آنجا را سخت دچار وحشت ساخت و آن شهر را غارت نمود و ساكنین آنرا به قتل رساند و از آنها برای یزید بیعت گرفت كه بنده ی یزید باشند و هر كس كه از اینگونه بیعت كردن امتناع می ورزید بلافاصله كشته می شد، مسلم بن عقبه مدینه را «نتنته» و پلید لقب داد با آنكه پیغمبر آن را به «طیبه» و پاك ملقب ساخته بود و فرمود هر كس مردم مدینه را به وحشت اندازد و بترساند خداوند در قیامت او را دچار وحشت خواهد نمود، مسلم بن عقبه را به علت كارهای ننگینی كه در مدینه انجام داد، مجرم و مسرف خواندند» [1] .
یعقوبی درباره ی بیعت گرفتن مسلم بن عقبه از مردم مدینه می نویسد:
«مسلم بن عقبه پس از تسلط بر مدینه مردم آنجا را تحت فشار قرار داد كه با یزید به این صورت بیعت كنند كه آنها بنده ی یزید باشند و اینگونه بود كه مردی از قریش را می آوردند و به او می گفتند با یزید بیعت كن كه تو و پدرت بنده ی یزید باشید اگر امتناع می ورزید گردن او را می زدند». [2] .
جنایاتی كه مسلم پس از تسلط بر مدینه انجام داد راستی بهت انگیز و تكان دهنده است!!
ابن جوزی می نویسد:
«مسلم بن عقبه با جمع زیادی از مردم شام بسوی مدینه رفتند و (پس از تسلط) سه روز تمام آنچه را كه در مدینه برای اهل شام حلال گرداند (!!!) و عبداللَّه بن حنظله و بزرگان آنجا را كشت و اموال مردم را به غارت بردند و بنوامیس آنان تجاوز نمودند. تعداد كشته گان در مسجد پیغمبر آنقدر زیاد بود كه مردم در میان خون شناور بودند تا جائیكه خون به قبر پیغمبر خدا رسید و مسجد و حرم آن حضرت را پر كرد و همچنان شمشیر در میان آن مردم بكار برده می شد و افراد بقتل می رسیدند» [3] .
مرحوم سپهر می نویسد: «چهار پایان را بر ستونهای مسجد رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله بستند و حیوانات در كنار قبر مطهر بودند و سه
دفعه مدینه را غارت كردند [4] .
طبری مورخ مشهور اهل سنت می نویسد:
«مسلم بن عقبه سه روز تمام آنچه كه در مدینه بود برای لشكر خود حلال گرداند،در نتیجه مردم آنجا را كشتند و اموال آنها را به غارت بردند و تمام صحابه را كه در مدینه بودند به ناله و زاری درآوردند». [5] .
ننگین ترین رفتاری كه ارتش یزید و مردم شام انجام دادند. تجاوزات صریح و شرمگینی بود كه بنوامیس و زنان و دختران مدینه نمودند و در نتیجه فرزندان نا مشروع فراوانی از خود بجای گزاردند تا جائیكه یعقوبی می نویسد:
«مسلم بن عقبه زنان مدینه را كه به منزله ی خانه ی پیغمبر بود بر مردم شام حلال كرد، در نتیجه دختران و دوشیزگان آبستن شدند و بچه آوردند. بدون آنكه پدران آنها شناخته شوند و هزار نفر از زنان بی شوهر مدینه فرزند زائیدند» [6] .
ابن جوزی در این باره می نویسد:
«هزار نفر از زنان مدینه پس از داستان «حره» بدون شوهر فرزند آوردند ولی غیر از مدائنی از روات دیگر می نویسند ده هزار زن بی شوهر بچه زائیدند» [7] .
تنها خانه ای كه در سراسر مدینه از تمام این مصیبت ها و حوادث آسوده بود خانه ی حضرت زین العابدین علیه السلام و خاندان بنی هاشم بود كه مسلم بن عقبه بنا به سفارش شخص یزید متعرض آنان نگردید.
ابن جوزی هنگامی كه داستان حره و جنایاتی كه ارتش یزید تحت فرماندهی مسلم بن عقبه در مدینه انجام داد شرح می دهد روایاتی از پیامبر عالیقدر اسلام صلی اللَّه علیه و آله نقل می كند كه آن حضرت بكسانی كه مردم مدینه را بترسانند و آنها را دچار وحشت سازند وعده ی عذاب داده است.
نامبرده می نویسد:
«پیغمبر خدا فرمود هر كس مردم مدینه را ظالمانه بترساند و دچار وحشت سازد خداوند در قیامت او را دچار خوف می سازد و بر او باد لعنت خدا و فرشتگان و تمام مردم و خداوند در قیامت هیچ عملی را از او نخواهد پذیرفت و همچنین مسلم در صحیح خود از پیغمبر خدا روایت كرد كه هر كس اراده ی سوئی درباره ی مدینه كند خداوند او را در آتش دوزخ ذوب می كند همانگونه كه سرب را ذوب میكند»
سپس ابن جوزی اضافه می كند: «تردیدی نیست كه یزید اهل مدینه را دچار وحشت ساخت و آنها را اسیر نمود و اموال آنرا غارت كرد و زنانشان را بر ارتشیان شام حلال گرداند». [8] .
این بود دومین حادثه ی مهم و ننگینی كه به فرمان زاده ی معاویه در دوران حكومت وی انجام شد.
یزید بن معاویه در ماههای اول حكومتش دست خود را بخون پاك مرد فضیلت حضرت حسین علیه السلام آغشته ساخت و با انجام این جنایت
عظیم و بی سابقه تنها مانعی را كه در راه اجرای خواسته های شیطانی و هواهای نفسانی وی وجود داشت از میان برداشت نوه ی بوسفیان با پایان دادن این كار رعب و وحشت سختی در دلهای همه ایجاد كرد، عمال و فرمانداران وی با استفاده از این قدرت و مرعوب بودن اجتماع حداكثر ستم و بیدادگری را نسبت به طبقات ملت روا داشتند و طبیعی است در حكومتی كه زمامدار كل همواره به عیش و عشرت سرگرم باشد و خود بی پرده بدترین و رعب انگیزترین ستمها و بیدادگریها را انجام دهد در چنان شرائط ناله های ستمدیدگان و دادخواهی طبقات محروم و مظلوم كه از ستم و ظلم عمال و فرمانداران آن حكومت از دل برمی كشند قطعاً به جائی نخواهد رسید.
گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ی من
آنچه البته بجائی نرسد فریاد است
اما بالاخره تحمل ستم هم حدی دارد و طاقت انسانها محدود است
این بیدادگریها و تجاوزات اولین عكس العمل شدید خود را در مدینه نشان داد. مردم مدینه كه خودسریها و قانون شكنیهای حكومت یزید و به خصوص شهادت سرور و سالار آنان حضرت حسین بن علی علیهماالسلام سخت آنها را به ستوه آورده بود شمشیرها را از نیام برآوردند و قیام مسلحانه و مردانه ی خویش را آغاز كردند این نهضت و جنبش عمومی كه به وسیله ی عبداللَّه بن حنظله و شخصیتهای بزرگ دیگر رهبری می شد
توانست در ابتدای كار بر فرماندار مدینه و نیروی نظامی وی مسلط گردد و كنترل شهر را در دست گیرد اما با تأسف به زودی با ورود ارتشیان غارتگر یزید آن شورش پایان یافت و مردم مدینه دچار بدترین مصیبت و بلا گردیدند.
ارتشیان شام كه به فرماندهی یك عنصر پلید و ننگین به نام مسلم بن عقبه برای سركوبی مردم شریف مدینه آمده بود در آن نخستین پایتخت حكومت اسلامی و مهبط وحی بدترین و شرمگین ترین جنایات و تجاوزات را مرتكب شدند، جنایاتی كه حتی در تاریخ زندگی خونخواران و آدمكشان و اقوام وحشی و جنگلی كمتر سابقه دارد، مسعودی می نویسد:
«یزید لشكری از اهل شام به فرماندهی مسلم بن عقبه به سوی مدینه فرستاد، مسلم بن عقبه پس از فتح و پیروزی مردم آنجا را سخت دچار وحشت ساخت و آن شهر را غارت نمود و ساكنین آنرا به قتل رساند و از آنها برای یزید بیعت گرفت كه بنده ی یزید باشند و هر كس كه از اینگونه بیعت كردن امتناع می ورزید بلافاصله كشته می شد، مسلم بن عقبه مدینه را «نتنته» و پلید لقب داد با آنكه پیغمبر آن را به «طیبه» و پاك ملقب ساخته بود و فرمود هر كس مردم مدینه را به وحشت اندازد و بترساند خداوند در قیامت او را دچار وحشت خواهد نمود، مسلم بن عقبه را به علت كارهای ننگینی كه در مدینه انجام داد، مجرم و مسرف خواندند» [1] .
یعقوبی درباره ی بیعت گرفتن مسلم بن عقبه از مردم مدینه می نویسد:
«مسلم بن عقبه پس از تسلط بر مدینه مردم آنجا را تحت فشار قرار داد كه با یزید به این صورت بیعت كنند كه آنها بنده ی یزید باشند و اینگونه بود كه مردی از قریش را می آوردند و به او می گفتند با یزید بیعت كن كه تو و پدرت بنده ی یزید باشید اگر امتناع می ورزید گردن او را می زدند». [2] .
جنایاتی كه مسلم پس از تسلط بر مدینه انجام داد راستی بهت انگیز و تكان دهنده است!!
ابن جوزی می نویسد:
«مسلم بن عقبه با جمع زیادی از مردم شام بسوی مدینه رفتند و (پس از تسلط) سه روز تمام آنچه را كه در مدینه برای اهل شام حلال گرداند (!!!) و عبداللَّه بن حنظله و بزرگان آنجا را كشت و اموال مردم را به غارت بردند و بنوامیس آنان تجاوز نمودند. تعداد كشته گان در مسجد پیغمبر آنقدر زیاد بود كه مردم در میان خون شناور بودند تا جائیكه خون به قبر پیغمبر خدا رسید و مسجد و حرم آن حضرت را پر كرد و همچنان شمشیر در میان آن مردم بكار برده می شد و افراد بقتل می رسیدند» [3] .
مرحوم سپهر می نویسد: «چهار پایان را بر ستونهای مسجد رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله بستند و حیوانات در كنار قبر مطهر بودند و سه
دفعه مدینه را غارت كردند [4] .
طبری مورخ مشهور اهل سنت می نویسد:
«مسلم بن عقبه سه روز تمام آنچه كه در مدینه بود برای لشكر خود حلال گرداند،در نتیجه مردم آنجا را كشتند و اموال آنها را به غارت بردند و تمام صحابه را كه در مدینه بودند به ناله و زاری درآوردند». [5] .
ننگین ترین رفتاری كه ارتش یزید و مردم شام انجام دادند. تجاوزات صریح و شرمگینی بود كه بنوامیس و زنان و دختران مدینه نمودند و در نتیجه فرزندان نا مشروع فراوانی از خود بجای گزاردند تا جائیكه یعقوبی می نویسد:
«مسلم بن عقبه زنان مدینه را كه به منزله ی خانه ی پیغمبر بود بر مردم شام حلال كرد، در نتیجه دختران و دوشیزگان آبستن شدند و بچه آوردند. بدون آنكه پدران آنها شناخته شوند و هزار نفر از زنان بی شوهر مدینه فرزند زائیدند» [6] .
ابن جوزی در این باره می نویسد:
«هزار نفر از زنان مدینه پس از داستان «حره» بدون شوهر فرزند آوردند ولی غیر از مدائنی از روات دیگر می نویسند ده هزار زن بی شوهر بچه زائیدند» [7] .
تنها خانه ای كه در سراسر مدینه از تمام این مصیبت ها و حوادث آسوده بود خانه ی حضرت زین العابدین علیه السلام و خاندان بنی هاشم بود كه مسلم بن عقبه بنا به سفارش شخص یزید متعرض آنان نگردید.
ابن جوزی هنگامی كه داستان حره و جنایاتی كه ارتش یزید تحت فرماندهی مسلم بن عقبه در مدینه انجام داد شرح می دهد روایاتی از پیامبر عالیقدر اسلام صلی اللَّه علیه و آله نقل می كند كه آن حضرت بكسانی كه مردم مدینه را بترسانند و آنها را دچار وحشت سازند وعده ی عذاب داده است.
نامبرده می نویسد:
«پیغمبر خدا فرمود هر كس مردم مدینه را ظالمانه بترساند و دچار وحشت سازد خداوند در قیامت او را دچار خوف می سازد و بر او باد لعنت خدا و فرشتگان و تمام مردم و خداوند در قیامت هیچ عملی را از او نخواهد پذیرفت و همچنین مسلم در صحیح خود از پیغمبر خدا روایت كرد كه هر كس اراده ی سوئی درباره ی مدینه كند خداوند او را در آتش دوزخ ذوب می كند همانگونه كه سرب را ذوب میكند»
سپس ابن جوزی اضافه می كند: «تردیدی نیست كه یزید اهل مدینه را دچار وحشت ساخت و آنها را اسیر نمود و اموال آنرا غارت كرد و زنانشان را بر ارتشیان شام حلال گرداند». [8] .
این بود دومین حادثه ی مهم و ننگینی كه به فرمان زاده ی معاویه در دوران حكومت وی انجام شد.
[1] مروج الذهب ج 2 صفحه ي 69 چاپ مصر سال 1303 هجري.
[2] تاريخ يعقوبي ج 2 صفحه ي 223.
[3] تذكرة الخواص سبط ابن جوزي صفحه ي 163.
[4] ناسخ التواريخ حالات امام سجاد (ع) صفحه ي 39 چاپ اول.
[5] تاريخ طبري ج 4 صفحه ي 377 چاپ مصر سال 1358 هجري.
[6] تاريخ يعقوبي ج 2 صفحه ي 223 چاپ نجف.
[7] تذكرة الخواص صفحه ي 163.
[8] تذكرة الخواص صفحه ي 163.